En dan ben je stil

"Je moet het laatste woord hebben. Maak hem elektrisch aan het been. Het paar moet luisteren naar de ruiter. Wees strenger. Wees sneller. Maak je kwaad. Vraag door. Word maar harder." Allemaal quotes van trainers die ik raadpleegde om mij te te leren hoe ik mijn paarden beter kon maken. Omdat ik geleerd had dat ik naar de trainingsnoden van mijn paard moet luisteren raadpleegde ik heel wat trainers. Ik ken heel wat technieken en mijn timing is niet slecht, maar dan kom je dat paard tegen. Dat paard dat alle theorieën en alle dure lessen in duigen laat vallen. Wat ben ik dat paard toch dankbaar.

TRAININGSNODEN VAN HET PAARD

Dit zal wellicht voor menig ruiter als een vreemd gegeven klinken, maar een paard heeft geen trainingsnoden. Het paard is niet geëvolueerd tot een wezen dat getraind moet worden. Wij, de ruiters die het RIJpaard willen creëren, hebben een trainingsnood. We willen een recreatiepaard om onze vrije tijd nuttig en aangenaam te besteden. We willen een wedstrijd paard om onze competitiezucht te stillen. We willen een academisch geschoolde paard om te leren de kunst te beoefenen. In die zin bestaat er inderdaad een nood om het paard, dat eigenlijk niet geschikt is om gewicht op zijn rug te dragen, te trainen.

HET RIJPAARD

Op het moment dat wij besluiten het paard te berijden, is het onze verantwoordelijkheid het dier rijklaar te maken. Hier komt naast trainerschap ook een hele hoop bodybuilding bij kijken om de schade die we het dier berokkenen zoveel mogelijk te beperken. De bodybuilding bestaat uit het gymnastiseren, het rechtrichten en het oprichten van het paard en behoort tot een andere topic dan deze die ik in dit artikel wil bespreken. Graag had ik iets gezegd over trainerschap.

TRAINERSCHAP

Fases opbouwen, letten op je timing, logische stapjes doorlopen. Vele commerciële methodieken beloven de volgers "de oplossing" te zijn voor al hun paardenproblemen. Het "mekka" van de horsemanship ligt voor het grijpen! En als je nu bestelt krijg je 20% korting! Iedere trainer die enigszins begaafd is met een kritische blik weet dat één enkele methodiek niet kan werken voor alle paarden. Elk individu heeft een eigen manier om de mens te interpreteren, een eigen manier van verwerken, een eigen manier om te leren. De betere trainer gaat dan aan de slag met het combineren van methodes. Een snuifje van methode A, een theelepel van methode B, een hele hoop rechtrichten en academische rijkunst. Dat was jarenlang mijn recept om paarden te helpen (over)leven als rijpaard, en het werkte. Samen met de ruiters behaalden we mooie resultaten. We bereikten communicatie en harmonie, de paarden bewogen gemakkelijker en met meer plezier Kseniya Ponomarova PKhorses The academical art of schooling horses en de rijblessures bleven uit. Ik wist dat ik nog elke dag zou bijleren, want mijn les in bescheidenheid heb ik gelukkig reeds gekregen, maar ik was best wel tevreden over mijn kennis en kunde en toen kwam zij.

EEN NIEUW PERSPECTIEF

Ik heb gemerkt dat eens je als trainer je ogen en je geest opent, er steeds meer paarden op je pad komen die je nog dat tikkeltje meer uitdaging geven om verder te evolueren. Of is het net omdat je je bescheiden opstelt dat je de nieuwe prikkels kan ontvangen? Wellicht is het een mix van beiden. Want ik geloof er sterk in dat je niet altijd het paard tegenkomt dat je wil, maar wel steeds het paard dat je nodig hebt. Dit op de momenten dat je er het meest nood aan hebt. Zo ook kwam de zwarte Nuvia in mijn leven.

NUVIA

Oorspronkelijk bedoeld als een tijdelijk project, maar ondertussen een steeds groter wordende levensmissie. Het is dat kleine paardje dat mij nog wat verder uit mijn comfortzone heeft doen treden. Hoe meer ik volgens het boekje probeerde te werken, hoe meer weerstand en chaos er ontstond. Ze had steeds een antwoord klaar staan, tot ik er geen meer had. Daar stond ik dan. In het midden van een kleine piste. Een zweepje in mijn ene hand, een teugel in mijn andere en naast mij stond een trotse, zwarte, briesende stier en ik had geen antwoord. Ik heb jarenlange ervaring met paarden; jonge paarden, oudere paarden, extroverte paarden, ingetogen paarden, bedorven en getraumatiseerde paarden. Ik weet hoe ik conflicten kan vermijden. Ik weet wanneer ik de druk moet afvoeren en wanneer we een stretchzone naderen en groei mogelijk is. Toch stond ik daar. Even van mijn stoel geblazen. Terwijl het enige wat ik vroeg een rondje LVO was. Nooit had ik haar aangespoord met de zweep, nooit direct druk gegeven op de kaptoom, want ik weet hoe gevoelig deze kleine merrie is. Iets wat ik deed was echter voldoende om haar overstuur te maken en ik wist niet wat antwoorden. Het gevoel van even niet te weten wat je moet doen, is zeer ontmoedigend. Het maakt je zeer bescheiden en brengt jou tot de essentie. In mijn hoofd overliep ik alle mogelijke strategieën die ik tijdens mijn talrijke studieuren heb bestudeerd. We stonden stil. Het werd stil om me heen en ik accepteerde het gebrek aan een pasklaren antwoord. Mijn blik dwaalde af en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Terwijl ik zo nodig mijn paard probeerde te overweldigen met alle kennis die ik opgedaan heb bij mijn overgekwalificeerde mentoren was ik vergeten dat de beste professor al al die jaren naast mij stond.